پلیمرهای ابرشاخه ای نانو-ساختار بر پایه آمینو اسید l-سیستئین اصلاح شده و تری ملیتیک انیدرید

بیش از 15 سال است که پلیمرهای ابرشاخه ای بدلیل خواص فیزیکی و شیمیایی منحصر به فرد بعلاوه قابلیت کاربردشان در روکشها، افزاینده ها، انتقال دارو و ژن، واحدهای ساختمانی ماکرومولکولی، نانو فناوری، و علم ابر مولکولی مورد توجه زیادی قرار گرفته اند. هدف اصلی از این پژوهش، سنتز پلی(آمید- ایمید)های شاخه دار نانو ساختار در یک روش a2+bcc‘ می باشد. مونومر سه عاملی مورد نظر طی یک واکنش سه مرحله ای از l- سیستئین سنتز شد. بهینه سازی شرایط واکنش پلیمریزاسیون با مطالعه وبررسی واکنش مونومر با دی آمین های مختلفی نظیر دی آمین های اتری «a» و پاراسولفونی «d» انجام شد. روش چند تراکمی مستقیم با بکارگیری تری فنیل فسفیت در سنتز تمام پلیمرها مورد استفاده قرار گرفت. پارامترهای واکنش نظیر دما، زمان واکنش، غلظت مونومر و سرعت چرخش همزن برای دست یابی به محصول بدون ژل شدگی بهینه سازی شد. برای رسیدن به نقطه ژل پلیمریزاسیون عوامل مختلفی تاثیر داشتند که از جمله آنها نوع دی آمین بود. ساختار شیمیایی مونومر تهیه شده و پلیمرها با آنالیز های ir و nmr و اندازه گیری چرخش نوری تایید شد. بررسی خواص نشان داد که پلیمرها درمقایسه با پلیمرهای خطی مشابه در حلال های آلی مختلف حلالیت بهتر و گرانروی پایینی دارند. تصاویر میکروسکوپ الکترونی در آنالیز ریخت شناسی پلی (آمید- ایمید)های سنتز شده از نظر توزیع یکنواخت اندازه و ابعاد ذرات مورد استفاده قرار گرفت.